سواحل غرب ایرلند طبیعت خیلی عجیب زیبا و باورنكردنیی دارند. گونه های جانوری خیلی خاص و نادر، گونه های گیاهی، ظاهری بسیار خاص و قشنگ كه كلمات از توصیفش قاصرند.
یکی از معروفترین گونه های خاصی كه اینجا زندگی میكنند، طوطی دریایی یا پافین (كه به اشتباه پوفین گفته میشه) هست كه احتمالاهممون فقط از اپ گذر از سانسور اینترنت میشناسیمش. گونه های آبزی خاص دیگری هم مثل ماهی‌ها و صدف‌ها در این قسمت از اقیانوس یافت می‌شوند. سال قبل كه یک بار به اون اطراف رفته بودیم، تصمیم به پیدا كردن یک گنجواره گرفتم که ظاهرا در ساحل قایمش كرده بودند. با كمك یک اپ مختصات یاب كه ناچاراً به نقشه‌های اپل منتهی می‌شد، شروع به رانندگی كردم تا به كوچه بن‌بستی رسیدم كه اپل توصیه می‌كرد باید جای پارك پیدا كنم و ادامه راه رو پیاده برم! اطاعت كرده، پیاده راه افتادم. مناظری بكر و صدف‌ها و حلزون‌هایی خیلی خاص و قشنگ اجازه حركت سریع رو بهم نمی‌دادند! یه مقدار كه پیش رفتم، تنوع صدف‌ها و حلزون‌ها بیشتر و بیشتر می‌شد تا این كه به چیزهای جالب‌تری رسیدم؛ سنگ‌های كوچکی كه خيلی شبیه سنگ پا بودند! اما چطور ممكن بود؟ هرچی بیشتر می‌رفتم، تنوع اندازه این سنگ‌ها هم بیشتر می‌شد. یک تعداد جمع كردم و با خودم آوردم. بعدا كه از مادر شیمیدان پرسیدم، فهمیدم كه سنگ پا یک نوع سنگ آتشفشانی هست و در قزوین هم سال‌ها و قرن‌ها پیش آتشفشان فعال وجود داشته و علت معروف بودن سنگ پای قزوین هم همین هست.
در این قسمت از سواحل اقیانوس اطلس هم گویا مناطق آتشفشانی وجود داشته كه این سنگ پاها رو در پی داشته است.
